Podążając za uczniem

Kreatywne szkoły to pojęcie, które stworzył Ken Robinson. Swym 15 minutowym wystąpieniem na platformie TED na temat problemów i wyzwań z jakimi zmaga się współczesna edukacja, rozpętał prawdziwą burzę w transformowaniu procesów uczenia się. Jednym z wielu jego postulatów było to, że szkoły zabijają kreatywność w uczniach, poprzez sztywny system, który nie zważając na wyjątkowość i indywidualność każdego z uczniów, stara się wszystkich potraktować szablonowo swą uniwersalizacją testów i metodami nauczania i oceniania.

Przedstawił badania, w których bardzo jasno ukazuje, że w wieku przedszkolnym prawie każde nie obciążone genetycznie dziecko ma geniusz kreatywności na bardzo wysokim poziomie. Wraz z wiekiem wskaźnik ten spada, by w wieku dojrzałym osiągnąć pułap kilku do kilkunastu procent. Badanie to pokazuje, jak szkolny system wypłukuje bardzo pożądaną cechę ludzkiej osobowości, jakim jest kreatywność.

System szkolny powinien rozwijać ludzki potencjał drzemiący w kreatywności a nie go osłabiać. Proces edukacyjny powinien przypominać fachową pomoc młodemu człowiekowi w uczeniu się a nie powinien być oparty na nauczaniu, czyli przerzucaniu wiedzy od nauczyciela do ucznia. Współczesnego nauczyciela powinna cechować duża umiejętność w wypełnianiu 4 zadań: angażowanie, umożliwianie, oczekiwanie i umacnianie. Szkoła nie jest miejscem nauczania ale prawdziwego życia, w którym uczestniczą uczniowie. Jeśli ich życie w szkole nie będzie uwzględniać ich naturalnej ciekawości, zainteresowań, zabawy, eksperymentowania, odkrywania, entuzjazmu i zachwytu to stracimy prawie ich całą kreatywność i zaangażowanie w proces uczenia się.

Edukacja powinna spełniać cele, jakie stawia jej współczesna kultura, gospodarka, społeczeństwo oraz powinna uwzględniać cele osobiste ucznia. Uczniowie powinni nabywać umiejętności: kreatywności i innowacyjności, myślenia krytycznego i problemowego, komunikacji i współpracy. Powinni w szkole posiąść takie umiejętności życiowe i zawodowe jak: elastyczność i przystosowanie do zmian, inicjatywę i wyznaczanie sobie celów, umiejętności społeczne i międzykulturowe, produktywność i rzetelność, odpowiedzialność i przywództwo. Podążanie za uczniem i jego naturalnymi zasobami, dając mu możliwość naturalnego rozwoju, podążając w kierunku miejsca jakie będzie on w przyszłości musiał zająć w społeczeństwie, kraju i świecie, wymusza już dziś na szanujących się edukatorach zmiany, które będą podążać w stronę, o której mówi Ken Robinson w swoich "Kreatywnych szkołach".